วันเสาร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2558

(FICTION) DON'T LET ME GO | KAIHUN FT. EXO - CUT SCENE [CHAPTER ONE]




ไค!!ใจเต้นได้ไม่นานก็ถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อกายอันบอบบางของตนถูกพลิกให้หลังสัมผัสกับความนุ่มของเตียง โดยมีกายหนาอันแข็งแรงของอีกคนขึ้นคร่อมเอาไว้ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มทอดลงสำรวจไปทั่วทั้งใบหน้าสวยหวานซึ่งกำลังฉายแววตื่นตระหนก ส่งผลให้ใจอีกคนกระตุกแปลกๆ จงอินไม่เคยมองหน้าเซฮุนอย่างพินิจพิเคราะห์นานขนาดนี้ และนั่นมันทำให้รู้ว่าคนๆ นี้น่ารักขนาดไหน กลิ่นหอมของแป้งเด็กที่ต้องจมูกไปนั้น ทำให้จงอินแทบบ้า ถึงจะคุ้นเคยกับกลิ่นนี้ดีและรู้ว่ามันหอมมากเพียงใดก็ยังใจสั่นทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิด ณ ตอนนี้ชายหนุ่มมีสติครบถ้วนดีแม้จะดื่มไปเยอะแต่ก็รู้ว่าคนที่กักตัวไว้ตอนนี้ไม่ใช่คยองซูคนที่อยากจะจีบมาเป็นแฟน แต่คือเซฮุนเพื่อนที่เขา รักเสมอมา

หลังจากไปส่งคยองซูที่บ้านจงอินก็มีความคิดจะมารับอีกคนที่ร้านกาแฟเพื่อมาสังสรรค์ด้วยกันทว่ากลับไปได้ยินเสียงหัวเราะได้เห็นรอยยิ้มร่ากำลังส่งให้คนอื่นที่ไม่ใช่เขามันดันทำให้หงุดหงิดไปหมดซะจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ พาลโกรธเซฮุนตั้งแต่ตอนนั้นอยากจะกระชากให้ห่าง ทว่าสุดท้ายก็ทำได้เพียงเดินถอยหลังออกมา เพื่อให้น้ำเมาช่วยระงับอารมณ์

อย่ายิ้ม อย่าหัวเราะแบบนั้นให้คนอื่นนอกจากไค แม้แต่พี่คริสก็ไม่มีสิทธิ์!เสียงตะคอกและแรงบีบที่ข้อมือทั้งสองข้างซึ่งแน่นขึ้นกว่าเดิมทำให้เซฮุนรู้สึกเจ็บเหมือนกระดูกมันร้าวไปหมด ยิ่งได้ยินประโยคนั้นออกจากปากของคนบนร่างน้ำสีใสยิ่งไหลทะลักออกมาจากดวงตาอันสั่นระริกที่ทอดมองใบหน้าคมด้วยความไม่เข้าใจ มาห้ามกันแบบนี้มันไม่มีเหตุผลเกินไป

เอาแต่ใจ...ฮึก! ไคไม่มีเหตุผล...ไค อื้อ!ไม่รอให้คนใต้ร่างด่าทอไปมากกว่านี้ เรียวปากอุ่นร้อนทาบทับลงบนกลีบปากนุ่มหยุ่นเพื่อให้หยุดพูด โดยไม่มีการลุกล้ำใดๆ กดหนักๆ ย้ำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น เสียงสะอื้นในลำคอขาวยังคงดังออกมาให้ได้ยิน จงอินถอนจูบออกมองใบหน้านั้นอยู่สักพัก น้ำตาจากดวงตาคู่สวยยังคงไหลออกมาไม่หยุดหย่อน ร้องไห้เพราะอะไรกันนะเซฮุน... จงอินอยากจะถามออกไป ทว่ากลับกลัวคำตอบที่รู้ดีอยู่แล้วว่ามันเป็นเพราะเขา จงอินไม่อยากรับรู้ว่าเป็นคนทำให้เซฮุนร้องไห้ ไม่ได้ตั้งใจจะตะคอกออกไปแบบนั้น ก็แค่...

ไคหวงพูดจบก็เคลื่อนริมฝีปากจุมพิตที่หน้าผากมน เลื่อนลงมาตามสันจมูกโด่งรั้น ตามด้วยแก้มกลมทั้งสองข้าง พรมจูบไปตามแนวคางอันมีเสน่ห์ ปิดท้ายด้วยริมฝีปากสีชมพูฉ่ำวาวน่าสัมผัส บดขยี้อย่างเนินนาบ ค่อยๆ ละเลียดชิมความหวานอย่างใจเย็น เป็นครั้งแรกที่เราจูบกัน ที่ผ่านมาจงอินไม่เคยล่วงเกินเซฮุนเลยสักครั้ง แม้แต่หอมแก้มก็ไม่เคย อย่างมากก็แค่กอด เพียงเพราะสถานะเพื่อนมันค้ำคอทำให้เราไม่อาจข้ามขั้นไปทำอย่างอื่นได้


แต่ตอนนี้หัวใจเขากำลังเรียกร้อง...พร่ำเพ้อหาแต่โอเซฮุน


เรียวลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากเกี่ยวตวัดดูดดึงเรียวลิ้นเล็กไม่ประสีประสานั้นอย่างติดใจ อีกครั้งที่เขาแทบบ้าเพราะเซฮุน จะทำให้เขาคลั่งไปถึงไหนกัน มือเล็กทุบเข้าที่แผ่นหลังหนาราวกับประท้วงเรียกร้องอากาศหายใจ เซฮุนกำลังถูกมอมเมาด้วยรสจูบ จากความอ่อนหวานเปลี่ยนมาเป็นร้อนแรงผสมกับแอลกอฮอล์อันขมปร่า จนหัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามแทบกระเด็นออกมา เหมือนถูกกระชากวิญญาณออกจากร่าง เรี่ยวแรงที่มีถูกกลืนหายไปหมดไม่มีเหลือ

อื้อออ!เสียงหวานเริ่มครวญครางออกมา เมื่อมือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวโคร่งลูบไปบนผิวน้ำนมนุ่มลื่นจนทั่วส่งผลให้ขนอ่อนลุกด้วยความสะท้านจากสัมผัสแปลกใหม่ มือขาวพยายามผลักอกแกร่งนั้นออก ตอนนี้เซฮุนกำลังจะขาดใจ จงอินกะจะฆ่าเขาให้ตายหรือยังไง ถึงได้จูบนานขนาดนี้ แต่แล้วริมฝีปากหนาจึงผละออก กายบางหอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดอย่างหนัก คนบนร่างโน้มหน้าลงมาหมายจะจูบอีกครั้งทว่าคนข้างล่างกลับไม่ให้ความร่วมมือ ใบหน้าหวานหันหนีเลยทำให้พลาดสูดความหอมที่แก้มสีเรื่อนั้นแทน

ทำแบบนี้ทำไมตอนนี้เซฮุนมีแต่ความไม่เข้าใจ สงสัยทุกอย่าง ปากก็บอกว่าเป็นแฟนกับคยองซูแล้ว แต่กลับมาทำแบบนี้ มันก็ใช่...ว่าเขาไม่มีทางบอกใครว่าจงอินทำอะไร แต่อีกคนไม่เคยคิดถึงจิตใจกันเลยหรือไง ทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้ ต้องการดึงเขาไว้ด้วยคำว่าหวง แล้วเขาล่ะสามารถทำอะไรได้บ้างหากอยากดึงอีกคนเอาไว้เหมือนกัน มันไม่มีทางไหนเลย เพราะรู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์

เหตุผลก็บอกไปแล้วไง ...หวงริมฝีปากหนาลากไล้อยู่บริเวณกกหูงับมันเบาๆ พอให้อีกคนขนลุกเล่นเปลี่ยนตำแหน่งลงมาเป็นซอกคอขาวขบกัดไปตามจุดชีพจร เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะเมื่อจงอินทำรอยไว้ทุกจุดที่เคลื่อนผ่าน เขาก็เป็นผู้ชายที่ย่อมมีความต้องการหากแต่เขาไม่เคยทำแบบนี้กับคนที่ลากมากกซักครั้ง แต่ตอนนี้เขากำลังทำให้คนๆ นี้ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ถึงมันจะเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวแต่ยอมรับเลยว่าจงอินไม่อยากจะเสียเซฮุนไปให้ใคร

อือออ...ตัวอย่ากัด ลุกออกไปได้แล้ว

ไม่มีทางซะหรอก

ตัวกำลังเมานะ

ถึงจะเมาเค้าก็รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่นะเซฮุนนาคนตัวขาวชาไปทั้งร่างเมื่ออีกคนมุดหายเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวโคร่ง เลิกมันขึ้นจนมากองอยู่ที่คอ รู้สึกถึงความชื้นแฉะแตะลงบนยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไปมาราวกับไม่ยอมให้ฝ่ายไหนต้องเสียเปรียบ จงอินลงน้ำหนักสะกิดติ่งไตสีสวยอย่างช่ำชอง มันรุนแรงขึ้นจนกายบางบิดเร้าไปตามแรงอารมณ์ กัดริมฝีปากแน่นเพื่อระงับเสียงน่าอายของตัวเอง

อือออ

เซฮุนไม่เอา...อย่ากัดปาก

ไค...อือ ลุกออกไป

เรียกชื่อเค้าด้วยเสียงแบบนั้น คิดว่าจะรอดเหรอครับยกยิ้มกริ่มพร้อมทั้งพรมจูบลงไปตามหน้าท้องแบนราบราวต้องมนต์ โอเซฮุนแม่งโคตรเซ็กซี่เลย... ขบกัดมันอย่างหมั่นเขี้ยวจนรอยสีกุหลาบผุดขึ้นเต็มไปหมด ฝ่ามือขาวคว้ามืออันซุกซนของอีกคนเอาไว้เมื่อมันกำลังเลื่อนบ๊อกเซอร์ตัวเล็กลง

ไคไม่เอา

มาถึงขนาดนี้แล้วเซฮุน ไม่ไหวแล้วดวงตาเรียวรีเบิกโพลงเมื่อจงอินจับมือเขาไปตะปบลงบนส่วนกลางลำตัวของอีกฝ่ายที่มันกำลังพองขึ้นจนแทบล้นออกจากกางเกงยีนต์นั้นอยู่แล้ว เห็นคนนิสัยไม่ดียักคิ้วให้อย่างกลั่นแกล้งก็ยิ่งทำให้ใจหายหนักเข้าไปใหญ่ เมื่อได้จังหวะจงอินจึงดึงกางเกงเซฮุนลงรวดเดียวแล้วเหวี่ยงมันไปให้พ้นอย่างไม่ใยดี คนตัวเล็กกว่าเห็นอย่างนั้นจึงพยายามถดถอยหนีทว่ามือแกร่งกลับดึงสะโพกขาวกลับมาที่เดิมอย่างรวดเร็ว ส่งสายตาแห่งความต้องการออกมาอย่างไม่ปกปิด จนเซฮุนต้องหันหน้าหนี สายตาแบบนั้น...ให้ตายเถอะ! แทบจะเขมือบเขาไปทั้งตัวซะเดี๋ยวนี้

กายหนาไล่ต้อนจนแผ่นหลังบางแนบชิดกับหัวเตียง ถอดเสื้อตัวโคร่งนั้นออกให้พ้นหัว ใบหน้าคมคายคลอเคลียร์แก้มที่กำลังเห่อร้อนไปมา มือก็ลูบไล้วนเวียนบริเวณขาอ่อนเพื่อแกล้งอีกคนให้ทรมาน แต่มันก็เหมือนแกล้งเขาไปด้วยเมื่อมองใบหน้าที่เริ่มแดงซ่านนั้น ความอึดอัดเนื่องจากความต้องการก็พุ่งขึ้นอัดแน่นจนแทบจะปลดปล่อยเพียงได้เห็นสีหน้าของเซฮุนในตอนนี้ แม้จะไม่ตั้งใจจะยั่ว แต่คนตัวขาวก็ยั่วเขาไปแล้ว ผิวกายเปล่งปลั่งสีน้ำนมขาวเนียนดั่งดอกไม้แรกแย้มเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบ สัมผัสส่วนไหนก็นุ่มนิ่มลื่นมือไปหมด นาทีนี้อ้อนวอนให้ตายก็หยุดไม่ได้แล้วล่ะ    

ไปหัดยั่วมาจากไหนเซฮุน หุ่นน่าฟัดเป็นบ้า!

อ๊ะ! ไค!คนตัวบางสะดุ้งเมื่อมือหนากอบกุมส่วนนั้นเอาไว้พร้อมรั้งรูดขึ้นลงช้าๆ ไปตามความยาวเซฮุนเชิดหน้าเพราะเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาแปลกๆ มือเรียวทั้งสองข้างขยำปอกหมอนเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้นมา ทว่าก็ต้องสะดุดกลางทางเมื่อคนนิสัยไม่ดีหยุดขยับมือซะอย่างนั้น นัยน์ตาสีบรั่นดีที่กำลังฉ่ำเยิ้มตวัดกลับมามองอีกคนซึ่งส่งยิ้มแฉ่งราวตั้งใจกวนประสาทด้วยความขุ่นเคือง จงอินมองท่าทีนั้นอย่างน่าขัน ไม่รู้เลยหรือไงว่าทำหน้าแบบนี้แล้วน่ารักมากแค่ไหน

ตัวแสบจูบหน่อยแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเมื่อได้เห็นสีหน้าออดอ้อนของจงอิน ริมฝีปากบดเบียดแนบชิดทำเอาลมหายใจขาดห้วง เสียงหัวใจสอดประสานเป็นจังหวะเดียวกัน เลือดในกายสูบฉีดจนผิวแดงซ่านไปทั้งร่าง กลีบปากดูดดึงไม่มีท่าทีจะยอมล่าถอยไปง่ายๆ มันอบอวลไปด้วยความละมุนดั่งวิปปิ้งครีม หลอกล่อให้ติดกับหาทางออกไม่ได้ ยิ่งหยอกล้อมากเพียงใดก็ยิ่งติดใจมากเท่านั้น จงอินกำลังหลงของหวานมื้อนี้จนแทบโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว

เซฮุนนา...ถอดเสื้อให้เค้าหน่อยสิดวงตาหวานเยิ้มถูกส่งทอดมาให้ มันกำลังเว้าวอนให้เขาใจอ่อน คิมจงอินร้ายกาจที่สุด! ใบหน้าขาวส่ายเป็นพัลวัน ก้มงุดไม่ยอมสบตา นั่นยิ่งเข้าทางคนขี้แกล้งเข้าไปใหญ่ มือที่ยังคงกุมอยู่ท่อนลำอุ่นเริ่มขยับสร้างความเสียวซ่านให้อีกครั้ง เซฮุนครางฮือพร้อมถีบพื้นเตียงอย่างทรมาน และก็เป็นดั่งเช่นที่ผ่านมาจงอินยั้งมือของตัวเองไว้ พร้อมเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์

เร็วสิครับ...ไม่งั้นไม่ช่วยนะ

คนนิสัยไม่ดี!มือเล็กฟาดเข้าที่อกแกร่งจนเสียงทุ้มขึ้นจมูกโอดโอยออกมา สุดท้ายแล้วเซฮุนก็ยอมยื่นมืออันสั่นเทาปลดรังดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ ถ้าเขาไม่เป็นฝ่ายถอดให้จงอินก็ต้องถอดเองอยู่ดีและเซฮุนมั่นใจว่ามันต้องเร็วกว่าเขาแน่นอน ตอนนี้ใจมันเต้นรัวจนเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ เนื่องจากนิ้วอันแสนซุกซนของคนขี้แกล้งกำลังไต่วนอยู่ตรงหน้าขาพร้อมเลื่อนลงไปสะกิดช่องทางสีหวานที่ยังไม่เคยถูกรุกล้ำเบาๆ ดั่งระเบิดเวลา ไหนจะดวงตาคมที่ทอดมองราวกับมีความหมายบางอย่างซ่อนอยู่นั้นอีก แม้จะรู้ตัวว่าไม่ควรตอบสนองอีกคน ทว่าส่วนลึกของจิตใจมันกลับมีอิทธิพลบอกให้ยอม ถึงผลของมันจะเป็นเขาที่เจ็บปวดก็ตาม...


เจ็บทั้งทางกายและทางใจ


ทันทีที่เสื้อถูกถอดออกกล้ามเนื้อกำยำสีสวยก็ปรากฏชัดต่อสายตา ร่างกายสมส่วนสมกับเป็นขวัญใจสาวๆ สถาปัตย์และอีกครึ่งค่อนมหาวิทยาลัย ทำเอาเซฮุนทำตัวไม่ถูก น้ำลายเหนียวกลืนลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อจงอินจับมือเรียววางลงตรงหัวกางเกงไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาต้องเป็นคนปลดปราการเกือบสุดท้ายนี้ออกให้ด้วย มือหนาเริ่มขยับกับส่วนอ่อนไหวของเขาอีกครั้ง หากคราวนี้มันเร็วจนแทบทนไม่ไหว ส่งเสียงครางหวานกวาดมือไม้ปัดสะเปะสะปะรีบดึงกางเกงยีนต์เจ้าปัญหานั้นออกให้เร็วที่สุด ก่อนน้ำสีขาวขุ่นจะพุ่งออกมาเต็มมือของจงอินโดยที่อีกคนไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด   

ไม่รอกันเลยเด็กน้อยกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วยกกายบางที่นั่งหอบอยู่ขึ้นมานั่งบนตัก เซฮุนหน้าเหวอในทันทีมือทั้งสองข้างเกาะไหล่หนาเอาไว้แน่นเมื่อถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัว ยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งหลงใหล ยิ่งได้มองยิ่งไม่อาจละสายตา สีหน้าเขินอายดั่งเด็กไร้เดียงสาแบบนี้จงอินพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าเซฮุนน่ารัก...น่ารักมาก แก่นกายทั้งสองเสียดสีกันไปมาจนจงอินแทบทนไม่ไหว ดึงแขนเรียวลงให้กอบกุมท่อนลำอุ่นซึ่งพองใหญ่โตของตนเอาไว้ ส่งสายตาราวกับขอร้องให้อีกคนทำตามความต้องการของเขา เซฮุนเม้มปากแน่นไม่กล้าแม้แต่มองหรือขยับมือตัวเอง ก้มหน้าซบกับลาดไหล่หนาเมื่อมือถูกอีกคนจับขยับสัมผัสกับส่วนนั้นขึ้นลงราวกับสอนให้รู้งาน เพราะจงอินรู้ดีว่าคนน่ารักน่ะไม่เคย

เซฮุนนา...ช่วยหน่อยนะครับเสียงทุ้มต่ำครางอยู่ข้างใบหู ส่งผลให้เซฮุนฝังหน้าลงหนักกว่าเดิมด้วยความอาย ส่ายหน้าพรืดเมื่อจงอินพยายามจับใบหน้าขาวให้หันมามอง กระซิบแผ่วเบาเรียกความร้อนให้ไหลเวียนขึ้นหน้าด้วยประโยคที่ว่าจะได้เป็น แค่นี้ก็อยากจะหายตัวหนีไปให้ไกลจะแย่อยู่แล้ว จะทำให้เขาอายจนตายต่อหน้าเลยหรือไง

ฮือ ไม่ไหวแล้วเซฮุน

อ๊ะ! ไค ไม่เอา! อย่า อือกายบางถูกกดลงกับพื้นเตียงมือหนาขยำแก้มก้นกลมอย่างหยอกล้อ จับขาเรียวแยกออกจากกัน ส่งปลายลิ้นสอดเข้าไปทักทายช่องทางสีหวาน ความอุ่นชื้นบวกความเสียวซ่านส่งผลให้เจ้าของร่างร้องออกมาไม่เป็นภาษากายบิดเร้าควานหาที่ยึดเป็นพัลวัน ครั้นจะถอยหนีมือแกร่งก็สามารถดึงสะโพกเอาไว้ทันทุกที

ฮือ เจ็บบบ!

เซฮุนผ่อนคลายหน่อยแผ่นหลังบางแทบนอนไม่ติดเตียง มือขาวปัดป่ายดันก้านนิ้วยาวที่พยายามสอดเข้ามาให้ออกห่าง ด้วยความไม่เคยมีสิ่งใดผ่านช่องทางนี้ทำให้เซฮุนเจ็บจนกรีดร้องออกมาดังลั่น ปลายหางตามีหยาดน้ำใสไหลริน เรียกให้คนซึ่งคร่อมอยู่ใจสั่นไหวไปทั้งอก เกลี่ยเช็ดน้ำตาออกให้ พร้อมทั้งเอื้อมไปคว้ากายบอบบางมากอดไว้ ลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าเบาๆ จูบไปบนลาดไหล่อย่างปลอบโยน เคลื่อนหน้าผากทั้งสองให้แนบชิดกัน

ทำตัวให้สบาย อย่าเกร็ง ถ้าเจ็บก็กอดเค้าไว้นะครับตัวแสบ

ฮึก! ไม่เอา ไม่ทำแล้ว ฮือออ”     

เซฮุนอย่าดื้อ!

อ๊ะ! ตัว...เค้าเจ็บ!จงอินผลักดันก้านนิ้วเข้าไปอีกครั้งโดยไม่ฟังเสียงท้วงติงอย่างเอาแต่ใจ เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนอะไรแบบนี้ได้นานๆ เซฮุนเย้ายวนท้าทายอำนาจมืด (?) ขนาดนี้ ใจเย็นมาถึงตอนนี้ได้ก็ถือว่าบรรลุเป็นยอดมนุษย์แล้ว เมื่อเห็นว่าช่องทางอันคับแน่นเริ่มตอดรัดกลับมาจึงเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก กดย้ำซ้ำๆ ให้ชินกับสิ่งแปลกปลอม เสียงกรีดร้องอย่างทรมานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานระรื่นหู และนั่นก็ทำให้เส้นกั้นบางๆ ของจงอินขาดผึ่ง ส่งแกนกายอุ่นร้อนค่อยๆ สอดใส่เข้าไปด้วยความยากลำบากยิ่งช่องทางนั้นรัดแน่นแค่ไหนเขาก็ยิ่งแทบอยากจะปล่อยเร็วเท่านั้น  

อ๊ะ! ไค เอาออกไป เจ็บ!

ทนหน่อยเซฮุน เค้าก็เจ็บเหมือนกัน

ฮือออ เอาออกไป

อ่าห์ แน่นชะมัดสะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบดันกายบางให้นอนราบไปกับเตียง เซฮุนดิ้นพล่านใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด น้ำตาที่ยังไม่เหือดแห้งไหลลงมาอีกครั้ง คนบนร่างโน้มตัวลงมอบจูบปลอบประโลมแสนอ่อนโยนให้อีกคนผ่อนคลาย เพราะสีหน้าคนตัวขาวมันยังเต็มไปด้วยความกลัว และความคิดมากมายที่จงอินก็ไม่รู้ว่าอีกคนกำลังคิดอะไร

ฮึก!

เซฮุน

ไค...ใจร้าย ฮึก! อ๊ะ...เพราะคำตัดพ้อนั้นทำให้จงอินกระแทกแกนกายเข้าไปลึกและเร็วยิ่งกว่าเดิม ได้ยินเสียงหวานครางกระเส่าข้างหูแสดงให้เห็นว่าอีกคนมีอารมณ์ร่วมกับการปลุกปั่นของเขา ยิ่งทำให้สัญชาตญาณดิบเพิ่มขึ้น พรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าขาวซึ่งมีเม็ดเหงื่อมากมายผุดขึ้นตามความร้อนแรง จับขาเรียวแยกออกกว้างกว่าเดิมเพื่อง่ายต่อการขยับสอดแทรกกาย  

อย่ายิ้ม อย่าหัวเราะกับคนอื่นแบบนั้นอีกเข้าใจไหม

อ๊ะ! ไค...ฮือ เบา อ๊ะ! อ๊ะ!แกล้งกระแทกเข้าไปอีกแรงๆ ไม่ยั้ง จนกายบางโยกไปตามแรงส่ง เวลานี้จงอินไม่สนเสียงห้ามปรามของอีกคนแม้แต่น้อย เขากำลังหลงเซฮุนหัวปักหัวปำเพียงเพราะได้เห็นสีหน้ายามถูกสอดใส่นั่น มันทั้งสวย เย้ายวน มอมเมาจนไม่อาจละสายตา

อ่าห์ เซฮุนนา

อือ...ไค...ไม่ไหวแล้วเสียงหวานกระท่อนกระแท่นบอกเสียงกระเส่า แผ่นหลังเสียดสีไปกับผ้าปูที่นอนจนแสบไปหมด ดวงตาหวานปรือขึ้นมองสีหน้าคนข้างบนเมื่อได้ยินเสียงทุ้มครางอย่างสุขสม จงอินรีบเร่งจังหวะเต็มสูบเมื่อตัวเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไม่นานนักกายบอบบางจึงกระตุกเกร็งหอบหายใจหนักเมื่อน้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อย ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นร้อนของอีกคนฉีดเข้ามาภายในกายจำนวนมากจนล้นทะลักพร้อมๆ กับเลือดสีสดไหลจากช่องทางเปื้อนไปทั่วผ้าปูที่นอน

โทษใครไม่ได้นะเซฮุน

ฮึก จะมาหวงเค้าทำไม คนที่ตัวชอบคือคยองซูไม่ใช่หรือไงนัยน์ตาสีบรั่นดีสั่นระริกขณะมองเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลซึ่งทอดมองอยู่ก่อนหน้า ก่อนคนบนร่างจะโน้มลงมาจูบกลีบปากบางบวมเจ่ออย่างร้อนแรงอีกครั้ง เคลื่อนกระซิบข้างหูแผ่วเบาตอกย้ำความใจร้ายที่อีกคนพร่ำครหา  
     

ใช่...คนที่เค้าชอบคือ คยองซู


ฮึก!เซฮุนพยักหน้าส่งให้ทั้งน้ำตา เสียงสะอื้นตัวโยนดังไปทั่วห้องพร้อมมือทั้งสองข้างที่ยกขึ้นปิดใบหน้าอันแดงก่ำ กายหนาทาบทับลงไปกอดเอาไว้ลูบกลุ่มผมนุ่มเบาๆ เพื่อกล่อมเด็กน้อยให้หยุดร้องไห้ สุดท้ายแล้วคนในอ้อมกอดก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า จงอินมองใบหน้าอันสมบูรณ์แบบนั้นนิ่ง ก่อนจะจุมพิตเบาๆ ดั่งผีเสื้อบินผ่านลงบนจมูกโด่งรั้นที่เขาชอบเขี่ยเล่นบ่อยๆ ราวกับบอกราตรีสวัสดิ์... ทำไมไม่พูดอะไรออกมาหลังจากรับรู้บ้างล่ะ เข้าใจทุกอย่างแล้วอย่างนั้นเหรอ...


เข้าใจว่ายังไง...โอเซฮุน...เข้าใจอย่างที่เขาจะให้รับรู้จากนี้หรือเปล่า


แต่คนที่เค้า รักคือตัวนะเซฮุน


     


---------------------------------------
กำลังใจคือสิ่งสำคัญนะคะ ^^


สามารถติดตามเนื้อเรื่องในเด็กดีค่ะ

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ30 มกราคม 2565 เวลา 21:25

    Asia Betting & Online Casino Review - KadangPintar
    Asia Betting kadangpintar & Online Casino 메리트 카지노 review and ratings. Find out how to register with KadangPintar.com and get bonuses, 바카라 free spins, and more

    ตอบลบ